Posted by Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Υπουργός Υποδομών κ. Καραμανλής χαρακτήρισε «αποβράσματα της κοινωνίας» όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), λέγοντας πως «θα διοργανώσει και καμπάνια προκειμένου να νιώσουν έτσι». Εκ των υστέρων ο κ. υπουργός τα πήρε πίσω τα λόγια τα βαριά, όμως ήτανε αργά.
Η χρήση της λέξης “αποβράσματα” με έβαλε σε σκέψεις τις οποίες θα επιχειρήσω να διατυπώσω σε αυτό το άρθρο. Απόβρασμα είναι ένα στοιχείο που εκβάλλεται από ένα οργανισμό, επειδή είναι βλαβερό.
Σύμφωνα με τον κ. Υπουργό όσοι δεν πληρώνουν εισιτήριο είναι κακοί, είναι πολύ κακοί, είναι “αποβράσματα”. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιος που δεν πληρώνει εισιτήριο και χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ παραβιάζει ένα νόμο, κατά κάποιον τρόπο “κλέβει”. Πόσο βαριά είναι όμως αυτή η κλοπή; Κατά τον κ. υπουργό είναι βαρύτατη.
Έχουμε ηθικό καθήκον να πληρώνουμε εισιτήριο. Η παραβίαση του ηθικού καθήκοντος είναι πολύ βαρύτερη από την παραβίαση ενός καθήκοντος που έχουμε ως πολίτες, και για το λόγο αυτό οι παραβάτες του ηθικού αποβράζονται του συνόλου.
Αυτή η υπερβολή στο λόγο του κ. υπουργού, αυτή η άνευ όρων καταδίκη εκτός κοινωνίας, ως “απόβρασμα”, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο λόγος αυτός δεν είναι λόγος πολιτικός, είναι λόγος ηθικής, θα μπορούσε να εκληφθεί ως εκ του άμβωνος κήρυγμα. Για αυτό είναι τόσο βαρύς, τόσο άκαμπτος. Υποδαυλίζει το συναίσθημα, την έκρηξη, την εξαφάνιση της λογικής. Είναι “αποβράσματα”, καταδικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες, και αποβάλλονται του συνόλου.
Σε αντίθεση με την ακραία και ακράτητη ηθικολογική προσέγγιση, ο πολιτικός λόγος είναι λόγος που επικαλείται την λογική και την μετριοπάθεια. Άν σκοτωθούμε μεταξύ μας πριν αρχίσουμε να συζητάμε, η πολιτική δεν έχει νόημα.
Το επισημαίνω επειδή επανειλημμένα όταν ήταν αντιπολίτευση, η ΝΔ επέκρινε τον ΣΥΡΙΖΑ και το λεγόμενο “ηθικό” πλεονέκτημα που κούναγε ως λάβαρο και χρησιμοποιούσε σαν επιχείρημα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Έρχεται τώρα ο κ. υπουργός της ΝΔ να κουνάει και αυτός λάβαρα ηθικής.
Μήπως όλα αυτά επιβεβαιώνουν την παρακμή της πολιτικής σκέψης, του πολιτικού λόγου, της πρακτικής στην Ελλάδα και την προσφυγή στα “ευκολοπώλητα” λόγια της ηθικής;
Και μετά διερωτώνται γιατί ανεβαίνει ο λαϊκισμός. Μα γιατί απλούστατα, τον υιοθετούν και τον προωθούν ακόμη και εκείνοι που υποτίθεται ότι τον αποκηρύσσουν και τον αντιμάχονται!