You are not dead until you are no longer remembered – Ο Θάνατος επέρχεται όταν δεν σε θυμάται κανείς

Ανασύρω από τα βάθη της μνήμης – αλλά και τις επιφάνειες της – το περιστατικό στο οποίο πρωταγωνιστεί η Κ.

Ήτανε ένα φθινοπωρινό βράδυ σε ένα νησί των Κυκλάδων.

Είχα επισκεφθεί την Κ για ένα Σαββατοκύριακο. Έμενε στο σπίτι που της είχε δώσει ο Α, με τον οποίο είχε συνάψει ερωτική σχέση.

Η Κ με υποδέχτηκε στο λιμάνι και με πήγε στο σπίτι, όπου ο Α απολάμβανε την υπέροχη βραδιά ακούγοντας “Ντον Τζιοβάνι”.

Η πρώτη βραδιά πέρασε ήρεμα, ήπιαμε ένα κρασί στην βεράντα, είπαμε τα τυπικά και αποσυρθήκαμε στα δωμάτια μας.

Πήγαινα για πρώτη φορά – και μάλλον τελευταία – στο σπίτι αυτό.

Καθώς περνούσα από το υπνοδωμάτιο της Κ είδα ένα πίνακα που της είχα χαρίσει, μια ψαρόβαρκα με το όνομα της.

Η άλλη μέρα κύλισε γοργά και αδιάφορα. Το βράδυ πήγαμε στην Χώρα για να δειπνήσουμε. Η Κ μετά το δείπνο ήθελε να πάμε για ένα ποτό.

Στο μπαράκι επικρατούσε μια ράθυμη γαλήνη, παρά την δυνατή μουσική.

Η Κ έπινε ασταμάτητα. Ο Α κάποια στιγμή δυσαρεστήθηκε και το εξέφρασε. Επιθετικά και επιτιμητικά.  Η Κ με κοίταξε με εκείνα τα απερίγραπτα αμυγδαλωτά της μάτια και μου είπε: “Είδες τι τραβάω για έναν ανεξιχνίαστο έρωτα!”.

Πέρασαν οι ώρες και η Κ είχε λουφάξει στη σιωπή και τη θλίψη.

Ξεκινήσαμε μουγκοί την οδό της επιστροφής.

Η Κ επέμενε να οδηγήσει παρόλο που ήτανε βεβαρημένη.

Σε μια στροφή του δρόμου έπεσε πάνω σε μια ξερολιθιά. Ευτυχώς το αυτοκίνητο μπορούσε να συνεχίσει παρά τη ζημιά.

Με κάποιο θαυματουργό τρόπο επιστρέψαμε στο σπίτι.

Ήτανε περασμένες 3 το πρωί.

Όταν σηκώθηκα το πρωί η βεράντα ήτανε γεμάτη αίματα. Και τα τζάμια όλα.

Είχε γίνει πρωινή μάχη  ανάμεσα στην Κ και τον Α.

Σε μια κίνηση του βραχίονα του ο Α “μάζεψε” ένα από τα σκουλαρίκια που φορούσε η Κ, το οποίο ήτανε με γάντζο, που χώθηκε στις φλέβες του. Το αίμα τινάχτηκε παντού.

Μέσα στη νύχτα και τις αναθυμιάσεις του αλκοόλ δεν κατάλαβαν τι είχε συμβεί.

Το πρωί  το καταλάβαμε όλοι.

Μάζεψα τα λιγοστά μου πράγματα και πήγα στο λιμάνι.