Posted by Αφήγημα σε συνέχειες
27 Μαρτίου 2022. Ώρα απογευματινή.
Η γεωγραφική απόστασις (από σήμερα δεν υπάρχει διαφορά ώρας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ζανζιβάρη καθόσον σήμερον την 3ην πρωϊνήν οι δείκτες μετέβησαν έμπροσθεν μίαν ώραν και έδειξαν την 4ην πρωϊνήν) έχει τρόπον τινα απελευθερώσει θετικήν θυμικήν ενέργειαν εντός της Μάρθας, και ούτως αυτή κατέστη έτι περισσότερον ανοικτή απέναντι μου, συγκριτικά με το πως ήταν πριν αναχωρήσει για το Ινδικό αρχιπέλαγος. Έτσι, για πρώτη φορά από τότε που γνωριστήκαμε, σε εκτενή επιστολή της ήτινα μου απέστειλε ηλεκτρονικά, η Μάρθα αποφάσισε να μου πεί λίγα λόγια για την οικογένεια της. Ομολογώ ότι όσα μου είχε προείπει για το αγρόκτημα στο Εστορίλ μου είχαν εξάψει την περιέργεια, δεν είχα όμως διατυπώσει ερωτήσεις, διατηρώντας την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μου έλεγε περισσότερα για την οικογένεια της. Να λοιπόν που η στιγμή αυτή ήλθε. Αφού διάβασα την επιστολή της Μάρθας, και έμπλεος ελπίδων ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες πολλές, από ένστικτο τα μεταφέρω εις το ακέραιον εις αυτήν την αυθόρμητον αφήγησιν, χωρίς να γνωρίζω τα αίτια, η εξερεύνησις των οποίων μπορεί να περιμένει.
Η μητέρα της Μάρθας, η Ρόζα Φερέϊρα, γεννήθηκε στην Λισαβώνα το 1935, κόρη του Πορτογάλου επιχειρηματία Φερνάντο Φερέϊρα και της Ελληνίδας μουσικού Σοφίας Σφυρόερα. Παραμένει εν ζωή και κατοικεί στο αγρόκτημα της οικογένειας Φερέϊρα στο Εστορίλ.
Είχε έναν αδελφό, τον Εουσέμπιο, που γεννήθηκε στην Λισσαβώνα το 1930 και απεβίωσε στο Εστορίλ το 2021. Είναι ο ντον Εουσέμπιο που είχε προαναφέρει η Μάρθα.
Τον Αύγουστο του 1960 η οικογένεια Φερέϊρα ταξίδεψε στην Ελλάδα. Η Ρόζα ήτανε τότε 25 ετών. Το ταξίδι στην Ελλάδα το περίμενε με λαχτάρα αφού είχε ήδη λάβει πτυχίο κλασσικών σπουδών με ειδίκευση στα Ομηρικά Έπη από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία και μετά τις καλοκαιρινές διακοπές της θα ολοκλήρωνε την διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (Cambridge) στην Αγγλία με θέμα την μορφολογική και λεξιλογική ανάλυση της Οδύσσειας.
Την Κυριακή 21 Αυγούστου 1960 είχε προγραμματισθεί από την Εθνική Λυρική Σκηνή η παρουσίαση της όπερας «Νόρμα» του Μπελλίνι, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά Γιάννη Τσαρούχη και μουσική διεύθυνση του Τούλιο Σεραφίν. Στον ομώνυμο ρόλο η Μαρία Κάλλας! Ήταν η πρώτη φορά που θα παρουσιαζόταν όπερα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Με τη φροντίδα της μητέρας της Ρόζας, Σοφίας Σφυρόερα, που ήταν διεθνούς φήμης πιανίστα, και γνώριζε τα μέσα και τα έξω της ελληνικής μουσικής, η οικογένεια Φερέϊρα εξασφάλισε εισιτήρια για την ιστορική παράσταση και λίγες μέρες πριν την ημερομηνία της παράστασης κατέλυσε στο Ναύπλιο, στο ξενοδοχείο «Αμφιτρύων».
Η Κυριακή 21 Αυγούστου στην Επίδαυρο ξεκίνησε με συννεφιά, που αργότερα έφερε ψιλόβροχο. Λίγο πριν την παράσταση άρχισε να πέφτει πολλή βροχή, στρέϊτ – θρού που έλεγε και ο Ζαμπέτας. Οι χιλιάδες θεατές που είχαν προσέλθει ήδη στο χώρο του αρχαίου θεάτρου πάσχιζαν να βρούνε ένα σκέπαστρο να προστατευθούν από τη βροχή που έπεφτε ασταμάτητα.
Η οικογένεια Φερέϊρα κατέφυγε σε ένα σκέπαστρο για προσωρινή προστασία. Εκεί άκουσαν την αναγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ότι οι κάτοχοι εισιτηρίων για τη σημερινή παράσταση που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω καιρού, προσκαλούνται να παρακολουθήσουν – αν θέλουν και μπορούν – την παράσταση της Τετάρτης 24 Αυγούστου.
Η Ρόζα βρέθηκε να στέκεται στο σκέπαστρο δίπλα σε ένα καλοντυμένο νέο και αντάλλαξαν ματιές. Οι ματιές συνδυάστηκαν με λίγες κουβέντες.
«Τι ατυχία!» είπε η Ρόζα.
«Ποιος το περίμενε!» απάντησε ο νέος.
Αναπόφευκτα, η κουβέντα έφτασε στο πως θα φύγουν από το αρχαίο θέατρο.
«Που θέλετε να πάτε;» ρώτησε ο νέος.
«Στο Ναύπλιο, θα παραμείνουμε εκεί μέχρι την παράσταση της Τετάρτης», απάντησε η Ρόζα.
«Ω, τι σύμπτωσις! Κι εγώ θα παραμείνω στο Ναύπλιο, συνοδεύω ξέρετε την εξαδέλφη μου, που λατρεύει την Κάλλας.»
«Που είναι τώρα η εξαδέλφη σας;» ρώτησε η Ρόζα.
«Χαθήκαμε με τη βροχή και την αναστάτωση, έχει όμως το δικό της αυτοκίνητο και θα την συναντήσω στο Ναύπλιο.» απήντησε ο νέος, και συμπλήρωσε. «Μιλάμε τόση ώρα και δεν συστηθήκαμε. Λέγομαι Αλέξανδρος Κανελλόπουλος, χαίρομαι για τη γνωριμία.»
«Ρόζα Φερέϊρα, είμαι εδώ με τους γονείς και τον αδελφό μου, χαίρομαι και εγώ.» αποκρίθηκε η Ρόζα.
Στο σημείο αυτό η πένα της Μάρθας στέρεψε. Μου υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει την αφήγηση της αύριο, τώρα μια εσωτερική ορμή την οδηγεί στην παραλία, να γευθεί την αρμύρα της θάλασσας και την κάψα του ήλιου.
Ένα από τα θαύματα της ύπαρξης είναι η επίδραση που έχουν η θάλασσα και ο ήλιος στο ανθρώπινο κορμί. Η θωπεία τους αρκεί για να φύγουν οι σκοτεινές σκέψεις από το μυαλό, να αλαφρώσει η ψυχή από τα βάρη που κουβαλάει, και να δεί τον κόσμο με ένα φίλτρο χαλάρωσης και αποδοχής.