Posted by Η Λάμπη στην Πάτμο ήτανε στη δεκαετία του 1980 το καλοκαιρινό μου καταφύγιο. Η Λάμπη είναι μια παραλία στο βόρειο μέρος του νησιού. Τότε δεν είχε πρόσβαση με το αυτοκίνητο από την ξηρά. Παίρναμε το καραβάκι από το λιμάνι της Πάτμου και πηγαίναμε στη Λάμπη. Οι περισσότεροι επισκέπτες περνάγανε τη μέρα στην παραλία, μετά τρώγανε στην ταβέρνα του Παντελή, και το απόγευμα γυρνάγανε στο λιμάνι. Το μυστικό ήτανε να μην γυρίσεις, αλλά να μείνεις στα δωμάτια που είχε ο Παντελής δίπλα στην ταβέρνα. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό, οι τουαλέτες ήτανε στον κήπο, αλλά το τοπίο ήτανε μαγευτικό, το φαγητό όσο γνήσιο και αυθεντικό μπορεί να είναι, ο δε Παντελής με τη γυναίκα του εξαιρετικοί οικοδεσπότες. Η όλη εμπειρία γινότανε ακόμα καλύτερη από τους άλλους φιλοξενούμενους στα δωμάτια του Παντελή. Ήτανε συνήθως Γερμανοί ή Γάλλοι και πιάναμε ατέλειωτες κουβέντες για τον πολιτισμό και την πολιτική.
Η παραλία της Λάμπης όπως την θυμάμαι (έχω να πάω εκεί κοντά σαράντα χρόνια τώρα) είχε μεγάλες λαμπερές πέτρες, από τις οποίες πήρε και το όνομα της. Ήταν μεγάλη, και συνήθως είχε βοριαδάκι και κύμα. Καθόμουνα με τις ώρες στον ήλιο και διάβαζα τα βιβλία μου. Ένα από αυτά ήτανε «Για τον Μαρξ» του Γάλλου φιλόσοφου Λουί Αλτουσέρ (Louis Althusser).
Ο Αλτουσέρ ήταν μια διαταραγμένη προσωπικότητα. Την 16η Νοεμβρίου 1980 καθώς έκανε μασάζ στον λαιμό της γυναίκας του Ελέν Ριτμάν (Hélène Rytman) την στραγγάλισε, συνθλίβοντας τον φάρυγγα της, και την σκότωσε. Το 1947 είχε διαγνωσθεί ως ψυχωσικός μανιοκαταθλιπτικός και από τότε μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, έπαιρνε ψυχοφάρμακα, και έκανε ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία. Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν μετά τον φόνο της γυναίκας του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά τη διάρκεια της φονικής πράξης βρισκόταν σε παραισθησιακή κατάσταση που είχε προκληθεί από τα φάρμακα που έπαιρνε. Οι παραισθήσεις συνδυάστηκαν με επεισόδιο μελαγχολικής κατάθλιψης.
Οι δικαστές που εκδίκασαν την υπόθεση τον Ιανουάριο του 1981, έκριναν ότι λόγω της ασθενείας του, ο Αλτουσέρ είχε «εκμηδενισμένη ευθύνη» για την πράξη του και δεν ήταν δυνατό να δικασθεί, σύμφωνα με το άρθρο 64 του Ποινικού Κώδικα της Γαλλίας. Ο Αλτουσέρ πέρασε το υπόλοιπο του βίου του (πέθανε το 1990) υπό την επήρεια φαρμάκων σε διάφορα ιδρύματα για τη φροντίδα ψυχασθενών.