Posted by Οι επιχειρηματίες εστίασης Corbin και King άρχισαν την συνεργασία τους το 1981. Ο Chris Corbin ήταν γενικός διευθυντής της μπρασερί «Langan’s Brasserie». Εκεί γνωρίστηκε με τον Jeremy King που είχε εγκαταλείψει μια πολλά υποσχόμενη θέση σε τράπεζα του Λονδίνου και διηύθυνε το εστιατόριο Joe Allen. Ο εκπαιδευμένος και έμπειρος στην εστίαση Corbin συνεργάστηκε αρμονικά με τον αυτοδίδακτο King. Η φιλοδοξία τους ήταν εξ αρχής να διαμορφώσουν τα εστιατόρια τους σε χώρους με θεατρικότητα και ισότητα, χώρους στους οποίους ‘μια δούκισσα θα καθόταν δίπλα σε ένα οδηγό ταξί’, όπως έλεγε ο Peter Langan, που με τον ηθοποιό Michael Caine άνοιξαν την ξακουστή στην εποχή της ‘Langan’s Brasserie’ στο κέντρο του Λονδίνου.
Η επιχειρηματική φιλοσοφία και προσέγγιση του Jeremy King περιγράφεται από τον ίδιο σε μια συνέντευξη του στο περιοδικό Esquire (28 February 2024).
“Για μένα η βασική κτέυθυνση είναι να δώσεις στον πελάτη την ευκαιρία να ξοδέψει, χωρίς να το κάνεις υποχρεωτικό. Οι πιο ενδιαφέροντες πελάτες σε ένα εστιατόριο οποιαδήποτε στιγμή είναι οι λιγότερο εύποροι, και όχι οι περισσότερο. Οι εύποροι στηρίζουν την προσβασιμότητα του εστιατορίου από τους λιγότερο εύπορους, που δίνουν ζωντάνια στο μαγαζί, με το να ξοδεύουν πολλά. Τα εστιατόρια για τους πολύ πλούσιους και τα κλαμπς είναι τόσο βαρετά! Οι πελάτες κάθονται εκεί ξοδέυοντας πολλά λεφτά, διότι δεν έχουν άλλο τρόπο να εκφραστούν.”
Τα πρώτα κεφάλαια που χρειάστηκαν για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα, τα συνεισέφεραν οι δύο επιχειρηματίες εξ ιδίων. Από ένα σημείο και μετά, η περαιτέρω ανάπτυξη δραστηριοτήτων απαίτησε τη συμμετοχή εταιρειών επενδυτικών κεφαλαίων. Όμως, η συμμετοχή αυτή δεν αποτελεί εγγύηση για την επιτυχία στον κλάδο της εστίασης. Κατά κανόνα, οι επενδυτικές εταιρείες υιοθετούν μια βραχυπρόθεσμη προσέγγιση στην διαχείριση των κεφαλαίων τους. Αυτό σημαίνει ότι οι επενδύσεις πρέπει να αποδίδουν βραχυπρόθεσμα. Ειδικά σε ότι αφορά τις αλυσίδες εστίασης που ελέγχονται από εταιρείες επενδυτικών κεφαλαίων, το πλάνο τους είναι η μείωση του κόστους, το άνοιγμα τουλάχιστον 5 νέων μονάδων κάθε χρόνο, και η έξοδος μετά από 3- 5 χρόνια.
Μετά το εστιατόριο ‘Le Caprice’ που άνοιξαν το 1981, και ήταν το αγαπημένο εστιατόριο της Λαίδης Νταϊάνα, οι επιχειρηματίες Corbin και King, άνοιξαν το ‘The Ivy΄ το 1990 και το ΄J Sheekey’ το 1998. Το 2003 αποφασίζουν την πώληση των εστιατορίων στον όμιλο Caprice Holdings. Το Νοέμβριο του 2003 άνοιξαν το εστιατόριο – μπρασερί ‘The Wolseley’, ανάμεσα στο ξενοδοχείο Ritz και το πολυκατάστημα Fortnum & Mason στο Piccadilly, στο κέντρο του Λονδίνου. Στην ψηλοτάβανη αίθουσα που παλιά ήταν έκθεση πολυτελών αυτοκινήτων στήθηκε το νέο εστιατόριο στο πρότυπο των grand cafés της Βιέννης και σέρβιρε συνέχεια χωρίς διακοπές από το πρωί μέχρι το βράδι. Αξιομνημόνευτη λεπτομέρεια που αποδίδει την εξαντλητική προσοχή που απέδιδε ο Jeremy King στα πάντα, και στα πιο μηδαμινά, είναι ότι οι τηγανητές πατάτες ερχόντουσαν σερβιρισμένες μέσα σε ένα ασημένιο κύπελλο. Από τότε που άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό, στις ευρύχωρες σάλες του σύχναζαν διασημότητες. Ένας από τους πιο τακτικούς πελάτες ήταν ο ζωγράφος Lucian Freud, που δειπνούσε σχεδόν κάθε βράδι εκεί μέχρι το θάνατο του το 2011. Ο Freud, που ήταν εγγονός του Sigmund Freud, ζωγράφισε το πορτραίτο του Jeremy King.
Το 2011 ανοίγουν τη μπρασερί «The Delauney» και σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα τους, που περιλαμβάνει το άνοιγμα δύο νέων εστιατορίων και ενός ξενοδοχείου, που απαιτούν κεφάλαια που οι δύο επιχειρηματίες δεν διαθέτουν. Έτσι τον Απρίλιο 2012 η επενδυτική εταιρεία Graphite Capital επενδύει ποσό 19 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ στον όμιλο Corbin&King.
Ενισχυμένος με τα νέα κεφάλαια στην περίοδο 2012 – 2017 ο όμιλος προχωρά στο άνοιγμα των εστιατορίων Brasserie Zédel, Colbert, Fischer’s and Bellanger και του ξενοδοχείου ‘The Beaumont,΄στο κεντρικό Λονδίνο, περιοχή Mayfair. Ο τζίρος των εστιατορίων αυξήθηκε από 15 σε 49 εκατομμύρια λίρες ΗΒ.
Το 2017 η Graphite Capital πώλησε το μερίδιο που κατείχε στον όμιλο Corbin&King στον όμιλο Minor International απέκτησε το 74% των μετοχών του ομίλου Corbin&King και τον έλεγχο του Διοικητικού Συμβουλίου, έναντι ποσού 58 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ. Ο Jeremy King διατήρησε τον λειτουργικό έλεγχο του ομίλου. Στο ποσό της επένδυσης περιλαμβανόταν μια υποσχετική ύψους 20 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ, που έληγε τον Μάϊο 2020. Ο επενδυτής όμιλος ανέλαβε επίσης ένα τραπεζικό δάνειο ύψους 13,52 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ προς την τράπεζα HSBC, που έληγε και αυτό τον Μάϊο 2020.
Ο όμιλος Minor International ξεκίνησε το 1978 από ένα παραλιακό θέρετρο στην Πατάγια της Ταϊλάνδης. Σήμερα έχει περισσότερα από 520 ξενοδοχεία και θέρετρα σε 56 χώρες, 2,410 καταστήματα εστίασης σε 24 χώρες και 339 καταστήματα λιανικής.
Η πανδημία του COVID-19 είχε πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην λειτουργία του ομίλου Corbin&King, και τον κλάδο εστίασης στο Ηνωμένο Βασίλειο γενικότερα. Το 2019 ο όμιλος είχε αρνητικό αποτέλεσμα: προ φόρων ζημία ύψους 4.9 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ. Η ζημία του ομίλου το 2021 ανήλθε σε 10.3 εκατομμύρια, και ο τζίρος μειώθηκε σχεδόν στο μισό, στα 22 εκατομμύρια.
Προκειμένου να διαχειριστεί την σοβαρότατη επιχειρηματική κρίση που είχε ξεσπάσει, ο όμιλος Minor International ήθελε να προβεί σε δραστική μείωση του λειτουργικού κόστους του ομίλου Corbin&King, και να επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε περιοχές όπως οι χώρες του Αραβικού Κόλπου, αλλά και τα ξενοδοχεία του, αξιοποιώντας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό το όνομα και την φήμη του εστιατορίου ‘The Wolseley’. Το θέμα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο σύγκρουσης με τον Jeremy King, που ήθελε να διατηρήσει τον έλεγχο της λειτουργίας του ομίλου και να προβεί σε μείωση του κόστους που εκείνος θεωρούσε σωστή και απαραίτητη, ενώ διαφωνούσε με την στρατηγική της παγκόσμιας επέκτασης. Για τον King ο όμιλος έπρεπε να εστιάσει την ανάπτυξη του σε ένα μικρό αριθμό νέων εστιατορίων στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
Η περίπτωση της μπρασερί «Bellanger» είναι χαρακτηριστική. Μετά από τρία χρόνια λειτουργίας, ο όμιλος Corbin&King αποφάσισε να κλείσει τον Αύγουστο 2019 επειδή όπως ανέφερε ο King σε σχετική του ανακοίνωση ενώ το εστιατόριο είχε γίνει δεκτό πολύ θετικά ως προς την ποιότητα του, τα οικονομικά του αποτελέσματα το καθιστούσαν μη βιώσιμο. «Ήρθε κάποια στιγμή που έπρεπε να είμαστε ρεαλιστές και να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε άλλες μονάδες», ανέφερε χαρακτηριστικά. Μετά ένα χρόνο, τον Ιούλιο του 2020, και ενώ μόλις είχε παρέλθει το πρώτο λοκ ντάουν στο Λονδίνο, ο όμιλος ανακοίνωσε ότι η μπρασερί θα ξανανοίξει τον Αύγουστο 2020 με χαμηλότερες τιμές, περισσότερο διασκεδαστική ατμόσφαιρα, και πιο ανέμελο ύφος. Στην ανακοίνωση ο King διερωτήθηκε «μήπως βιαστήκαμε πολύ να κλείσουμε τη μπρασερί το 2019, ενώ θα έπρεπε να αλλάξουμε το προσφερόμενο προϊόν και να προσπαθήσουμε ξανά;»
Η εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στον όμιλο Minor International και τον Jeremy King έγινε ανοικτή τον Ιανουάριο 2022, όταν ο όμιλος Minor International επέβαλε στον όμιλο Corbin&King καθεστώς έκτακτης διαχείρισης με το επιχείρημα ότι ο όμιλος εστίασης δεν μπορούσε πλέον να ανταπεξέλθει στα δάνεια και τις άλλες οικονομικές του υποχρεώσεις, και κατηγόρησε τον Jeremy King, που ήταν τότε γενικός διευθυντής του ομίλου Corbin&King, ότι έχει επανειλημμένα αρνηθεί την αναδιάρθρωση των χρεών του ομίλου.
Ο Jeremy King από τη μεριά του ισχυρίστηκε ότι η κίνηση του ομίλου Minor International είχε κίνητρο τον αποκλεισμό του από την διοίκηση του ομίλου Corbin&King, αφού παρόλη την ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση του κλάδου εστίασης λόγω της πανδημίας, τα εστιατόρια του ομίλου άντεξαν και δεν έκλεισαν.
Σε δημοπρασία που έγινε στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 2022, ο όμιλος Minor International (που ξεκίνησε το 1978 από ένα παραλιακό θέρετρο στην Πατάγια της Ταϊλάνδης και σήμερα έχει περισσότερα από 520 ξενοδοχεία και θέρετρα σε 56 χώρες, 2,410 καταστήματα εστίασης σε 24 χώρες και 339 καταστήματα λιανικής) απέκτησε το σύνολο των μετοχών του ομίλου Corbin&King έναντι ποσού 70 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ. Ο όμιλος Corbin&King εκτός από το εστιατόριο «The Wolseley» και την μπρασερί «The Delauney» είχε στο πορτοφόλιο του και τη μπρασερί «Brasserie Zédel», «The Delaunay Counter», «Colbert», «Fischer’s», «Bellanger» και «Soutine», όπως και το «Café Wolseley» στο Bicester Village της Οξφόρδης.
Τον Φεβρουάριο 2022 η επενδυτική εταιρεία Knighthead Capital Management (που διέσωσε την χρεωκοπημένη εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων Hertz) σε συνεννόηση με τον Jeremy King εκδήλωσε ενδιαφέρον να αγοράσει τον όμιλο Corbin&King έναντι 45 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ και προσέφερε δανειακά κεφάλαια για να επαναχρηματοδοτήσει όλα τα δάνεια του ομίλου Corbin&King. Το ενδιαφέρον αυτό δεν βρήκε ανταπόκριση από τον επενδυτικό όμιλο Minor International.
Η εποχή που οι δύο εμπνευσμένοι και διακεκριμένοι επιχειρηματίες ξεκίνησαν το 1981 ανοίγοντας το εστιατόριο Le Caprice στο Λονδίνο, τελείωσε τον Απρίλιο του 2022, όταν σε δημοπρασία που έγινε στο Λονδίνο, ο όμιλος Minor International απέκτησε το σύνολο των μετοχών του ομίλου Corbin&King έναντι ποσού 70 εκατομμυρίων λιρών ΗΒ. Ο όμιλος Corbin&King εκτός από το εστιατόριο «The Wolseley» και την μπρασερί «The Delauney» είχε στο πορτοφόλιο του και τη μπρασερί «Brasserie Zédel», «The Delaunay Counter», «Colbert», «Fischer’s», «Bellanger» και «Soutine», όπως και το «Café Wolseley» στο Bicester Village της Οξφόρδης.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο όμιλος Minor International μετά την εξαγορά ανέφερε ότι θα προχωρήσει σε ανακεφαλαιοποίηση του ομίλου Corbin&King προκειμένου να ισχυροποιήσει τον ισολογισμό και να οδηγήσει τον όμιλο σε χρηματοοικονομική σταθερότητα. Επίσης, ανέφερε ότι αναγνωρίζει τη αποφασιστική συμβολή των στελεχών του ομίλου Corbin&King στην μέχρι σήμερα πορεία, και ότι θα συνεχίσει να τα υποστηρίζει στο μέλλον. Στα επιχειρηματικά σχέδια του ομίλου περιλαμβάνεται το άνοιγμα τριών νέων εστιατορίων στο Ηνωμένο Βασίλειο, στα πλαίσια μιας βιώσιμης εμπορικής στρατηγικής.
Τον Ιούνιο 2022 ο όμιλος Corbin&King μετονομάσθηκε σε ‘The Wolseley Hospitality Group’. Αυτή η κίνηση είναι στα πλαίσια της στρατηγικής του ομίλου Minor International να επεκτείνει την δραστηριότητα του στην εστίαση με την ‘αξιοποίηση’ της φήμης και του ονόματος ‘The Wolseley’.
Το 2024 είναι ο χρόνος της επιστροφής του King στην εστίαση. Άνοιξε ήδη δύο εστιατόρια στο Λονδίνο, το Αρλινγκτον και το Παρκ, και ετοιμάζεται να ανοίξει και ένα τρίτο.