Posted by This is a post straight out of my childhood memories. It refers to the open air movie theater that was next to my uncle’s paternal home in the suburd of Koridallos, near Pireaus. Inevitably, it is in Greek.
Στη δεκαετία του 1960 πέρασα δύο χρόνια στην Αθήνα, όπου τελείωσα την 5η και 6η Δημοτικού, στο Σχολείο του Τυχόπουλου στην Πλατεία Αμερικής, με Διδάσκαλο τον κ. Παπαδημητρίου.
Ήμουνα στην Αθήνα με την μητέρα μου που δίδασκε Αρχαία και Νέα Ελληνικά στο Γυμνάσιο Κριεκουκίου, και την αδελφή μου, που πήγαινε στην Σχολή Χιλλ στην Πλάκα. Μέναμε σε ένα όμορφο σπίτι στην οδό Λήμνου δίπλα στην Πλατεία Αμερικής. Μαζί μας έμενε η μία γιαγιά μας, η μητέρα του πατέρα μου.
Η μία αδελφή του πατέρα μου, η Αλίκη, είχε παντρευτεί ένα νέο από τον Κορυδαλλό, τον Γιώργο, που έχει αναπαυθεί τώρα, και έμεναν στο πατρικό του σπίτι στον Κορυδαλλό, στην οδό Σερρών.
Πολλά Σαββατοκύριακα τα περνούσαμε με την αδελφή μου εκεί. Το σπίτι είχε μια ωραία αυλή, κήπο, και ο θείος Γιώργος μας αγαπούσε πολύ. Παίρναμε το λεωφορείο από την Ομόνοια και βγαίναμε στον Κορυδαλλό στην Γ. Λαμπράκη μετά από μία ώρα.
Θυμάμαι ότι ζούσε και η μητέρα του θείου Γιώργου, η Μαριγούλα. Περήφανη γυναίκα, με το μπαστουνάκι της, και ύφος αυστηρό.
Δίπλα στο σπίτι του θείου Γιώργου ήτανε η “Πόπη”, θερινό σινεμά, που το βλέπαμε από την ταράτσα του σπιτιού. Οι καλύτερες θέσεις.
Δεν θυμάμαι τα έργα που είδα, αλλά θυμάμαι την υπέροχη ατμόσφαιρα, και την αγάπη της Αλίκης και του Γιώργου.
Ο Κορυδαλλός τότε ήτανε μια γειτονιά.
Όλοι ξέρανε όλους. Ο Τόλης Βοσκόπουλος ήτανε φίλος του θείου Γιώργου και τότε δεν τον ήξερε κανένας.
Η ποδοσφαιρική ομάδα ήτανε η Προοδευτική, αλλά όταν πηγαίναμε στο γήπεδο με τον θείο Γιώργο, στο Γ. Καραϊσκάκης, βλέπαμε συνήθως τον Εθνικό Πειραιώς, με τον “Εθνικάρα” Ματζουράνη.
Ένα χρόνο μετά τη χούντα γυρίσαμε στο Ρόδο. Συνεχίσαμε όμως να επισκεπτόμαστε τον Κορυδαλλό κάθε φορά που ερχόμασταν στην Αθήνα.
Στις αρχές του 1970 με την έκρηξη της οικοδομικής δραστηριότητας, το πατρικό του θείου Γιώργου έγινε πολυκατοικία και η “Πόπη” έγινε σεξ σινεμά (μετά βάλανε μπιλιάρδα, και σήμερα είναι ΑΒ).
Η γειτονιά άλλαξε. Η αντιπαροχή τα τσιμεντάρισε όλα τα παλιά σπίτια.
Η μνήμη όμως της “Πόπης” και της παλιάς γειτονιάς παραμένει ανεξίτηλη. Μαζί τους η αγαθότητα του θείου Γιώργου, που χάθηκε νωρίς σε ένα ταξίδι.