“Οι Αυτουργοί” Ένα αφήγημα φαντασίας.

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν ποδοσφαιρικές ομάδες. Κάθε ομάδα είχε διοίκηση και Πρόεδρο. Είχε παίκτες (ποδοσφαιριστές) και ανάλογα με τα διαθέσιμα χρήματα προπονητή, βοηθούς προπονητή, φυσιοθεραπευτές, ιατρούς, βοηθητικό προσωπικό και τα λοιπά και τα λοιπά. Μερικές όμως ομάδες, οι “ξεχωριστές”, είχαν και “λέσχες” οπαδών και φιλάθλων. Εκεί μαζεύονταν τα παιδιά του σκληρού πυρήνα, που το αίμα τους είχε το χρώμα της φανέλλας της ομάδας, και τα μυαλά τους ήταν καρφωμένα στα κάγκελα πίσω από την εστία. Πολλά απο τα παιδιά αυτά δεν είχανε δουλειά, πολλά δεν είχανε καν σπίτι, πολλά δεν είχανε ούτε 5 τάλαντα στην τσέπη. Απο συμπόνοια και ανθρωπισμό, ή από ναρκισσιστική αντίληψη φιλανθρωπίας, ή επειδή έτσι τους άρεσε, ή κάτι άλλο, κάποιοι απο τη διοίκηση της ομάδας κατέστησαν “χρηματοδότες” των παιδιών που δεν είχανε στον ήλιο μοίρα, αλλά ήσαντε στη λέσχη, που έτσι έγινε το σπίτι τους, το σχολείο τους, το πρότυπο τους. Κάποιοι σε κάποιες λέσχες ήσαντε πιο επιθετικοί από τους άλλους. Το αίμα τους χόχλαζε. Και ο καλύτερος τρόπος για να ξεθυμάνει αυτή η κάψα ήτανε να πλακωθούνε με τα μέλη της λέσχης των “αντιπάλων”. Ανάλογα με τις συνήθειες τους πριν μεταβούν στο πεδίο της μάχης άλλοι πίνανε κάνα τσίπουρο, ούζο, κάποιο αλκοόλ τέλος πάντων, κι άλλοι πίνανε “ουσίες”.Όπως γνωρίζεις αγαπητή αναγνώστρια, μια συνήθεια δεν φεύγει εύκολα. Έτσι και οι συνήθειες των “παιδιών”. Η χρηματοδότηση των “ουσιών” άλλοι λένε ότι ήρθε από τον ουρανό, άλλοι όμως λένε ότι ήρθε από κύκλους της διοίκησης. Έτσι κι αλλιώς, οι “ουσίες” μπήκανε στον “εξοπλισμό” της λέσχης. Πριν το ματς και μετά, τα “παιδιά” παίρνανε τη δόση τους. Και άλλες φορές φυσικά, ανάλογα με το στοκ.Μια μέρα λοιπόν, κάποια από τα “παιδιά” σεργιανούσαν υπο την επίρρεια. Κι έπεσαν πάνω σε κάποιον “αντίπαλο”. Τι καλύτερο από το να τον σφάξουν; Όπερ και έπραξαν.Ο δικηγόρος της ομάδας τους έβγαλε αμέσως από το τμήμα, καταβάλοντας το απαιτούμενο ποσό. Τα “παιδιά” είναι τώρα κρυμμένα, και περιμένουν να δουν πως θα την σκαπουλάρουν.Ο νεκρός αντίπαλος κηδεύτηκε.Μια στραβή ήτανε, την άλλη φορά τα “παιδιά” θα ξεχαρμανιάσουνε σκοτώνοντας αδέσποτους σκύλους.